تولید محتوای الکترونیکی و آموزشی (2)

چهار گام تهیه یک محتوای آموزشی

روش  های طراحی اولیه محتوای الکترونیکی

۱-  طراحی خطی محتوای الکترونیکی

۲–  طراحی فهرستی محتوای الکترونیکی

۳- طراحی ترکیبی محتوای الکترونیکی

محتوای آموزشی الکترونیکی قادر است میزان یادگیری فراگیر را بالا ببرد و تجربه مفید و لذت بخشی از آموزش را برای او فراهم کند. به عبارت دیگر منظور ما از محتوای الکترونیکی تجربه جدیدی در قالب یادگیری الکترونیکیاست. امروزه یادگیری مجازیدر بسیاری از سازمان ها، مراکز علمی و دانشگاه ها برای ارائه مطالب جدید به افرادی که توانایی حضور فیزیکی در کلاس های درس و یا محل های آموزشی را ندارند قابل دسترس است، و این مراکز مطالب را به صورت آموزش های مجازی و به شکل چند رسانه ای در شبکه اینترنت فرا می گیرند تا علاقه مندان به علوم مختلف اقدام به یادگیری آنها بدین شکل نمایند.

بدیهی است امکانات محتوای آموزشی لکترونیکی با امکانات موجود در کلاسهای آموزشی قابل قیاس نیست. با کمک نرم افزارهای موجود و استفاده از تکنیک‌های سمعی و بصری و … می توان بسیاری از مسائل را به راحتی و به صورت ملموس برای دانشجویان و دانش آموزان شرح داد.

یک استراتژی تولید محتوای الکترونیکی چیست؟

اصطلاح “استراتژی محتوا” اصطلاح جدیدی نیست، اما استفاده از آن در حوزه کلاس مجازی جدید است و پیش از این بیشتر در بازاریابی و بازاریابی محتوا به آن پرداخته شده است. با این حال، اتخاذ آن برای آموزش الکترونیکی ایده آل است. استراتژی محتوا -که مقصود ما در اینجا استراتژی محتوای الکترونیکی است- شامل پنج گام است:

تولید محتوای الکترونیکی

تولید، پیدا کردن و توسعه محتوای الکترونیکی (و برای ما، محتوایی است که برای آموزش از راه دور دانش آموزان تولید می شود.)

آنالیز محتوای الکترونیکی تولید شده

محتوای الکترونیکی خود را تجزیه و تحلیل کنید- به نظر شما تولید محتوای الکترونیکی چطور باشد موثرتر است؟ با چه راهکاری می توانید آن را موثرتر تولید کنید؟

سنجش محتوای الکترونیکی تولید شده

محتوای خود را بسنجید

تحلیل داده ها و گزارش گیری در سامانه آموزش مجازی شما در این مرحله قرار دارد.

ارتقای محتوای الکترونیکی

این باید به صورت همزمان اتفاق بیفتد، در هر موقع که شما محتوای الکترونیکی جدیدی را به هر یک از سیستم های یادگیری مجازی خود اضافه کنید.

بهینه کردن محتوای الکترونیکی

بهینه کردن محتوای الکترونیکی یکی دیگر از گام هایی است که به طور همزمان بر پایه سنجش انجام می گیرد. خودتان تولید محتوا انجام می دهید یا آن را می خرید؟ برای تولید محتوای الکترونیکی سه گزینه دارید، خودتان می خواهید تولید محتوای الکترونیکی انجام دهید یا می خواهید آن را برون سپاری کنید؟ اگر بخواهید آن را برون سپاری کنید، آن را به بک نفر می سپارید یا یک شرکت تولید محتوا؟ آیا آن را در داخل سیستم آموزش الکترونیکی lms خود یا دیگر سیستم های یادگیری خریداری می کنید؟

توسعه و تولید محتوای الکترونیکی

برای توسعه و تولید محتوای الکترونیکی سه گزینه پیش رو دارید:

۱ محتوای الکترونیکی “آف شلف”

این نوع محتوا به دو بخش تقسیم می شود؛ کتابخانه هایی بزرگ از قبل آماده شده که اشتراک هایی برای تعداد مشخصی از افراد و برای یک دوره زمانی مشخص می فروشند. اگر شم اقتصادی دارید می فهمید که این هزینه بر تعداد مخاطبان و بر تعداد دوره ها تقسیم می شود، و شما از میزان ارزان در آمدن آموزش مجازی خود تعجب خواهید کرد. مشکل این است که تنها سالی یک بار می توانید متوجه شوید که تعدادی از مخاطبان از دسترسی و محتوای دوره های آموزشی راضی نیستند. دوره های آف شلف زمانی مفید خواهند بود که یک ناحیه خاص و مشخص و کاملاً متمرکز با تعداد کمی متخصص واقعی را پوشش دهد.

۲ تولید محتوای الکترونیکی را خودتان انجام دهید

برای تولید محتوای الکترونیکی می توانید از مربیان متخصصان حوزه های مختلف خود استفاده کنید. مشخص است که بهترین منابع شما برای این کار کدام هستند؟ آیا کارکنان خود را برای تولید و مدیریت آموزش الکترونیک در دسترس دارید؟ آیا برای سرمایه گذاری روی توسعه ابزارهای مورد نیاز پول دارید؟ آیا مهارت های لازم برای طراحی و تولید محتوای آموزشی را در اختیار دارید؟ چند نکته کلیدی زیر را در نظر داشته باشید:

۳ دادن کار به یک ارائه دهنده آموزش الکترونیکی متخصص

این روش رایجی است که اکثر سازمان ها استفاده می کنند. در این روش هزینه ممکن است بالا باشد، بنابراین باید حامیان مالی خود را به دقت انتخاب کنید. به یاد داشته باشید که شما هزینه را برای مجموعه ابزارهای آن ها، تجربه و زمانی که صرف می کنند پرداخت می کنید و اینکه اگر بخواهید به اهداف یادگیری برسید باید وقت زیادی از طرف آن تیم صرف شود. این تیم ها هر کدام روش خود را دارند.

در تمامی مراحل میزبانی، راه اندازی ، توسعه ، تولید محتوا و پشتیبانی کارشناسان یامین در کنار شما خواهند بود، مشاوره و آموزش به عنوان یک رکن کلیدی در تولید محتوای بهینه مدر نظر می باشد.

تولید محتوای بهینه در سامانه آموزش مجازی (1)

محتوای الکترونیکی مجموعه ای بهم پیوسته شامل صوت، تصویر و متن می باشد که از طریق رایانه قابل انتقال و نمایش می باشد.

امروزه برخی گمان می کنند تولید محتوای الکترونیکی یعنی تهیه پست های اینترنتی که در سایت و یا شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته می شود. و  تهیه کنندگان اینگونه محتوا تمام تلاش خود را برای رعایت اصول سئو بکار می بندند.

اصولا با گسترش روزافزون ابزار های تولید محتوای دیجیتال، امروزه محتواهای الکترونیکی با فرمت های مختلف عرضه می شود و متناسب با ابزار ارائه محتوا، نوع و فرمت ارائه متفاوت خواهد بود.

آموزش مجازی به عنوان یکی از کاربرد های اینترنت و عصر دیجیتال مورد استقبال کاربران قرار گرفته است و بخش های مختلف آموزشی در تلاش هستند سیستم های سنتی خود را با سامانه های آموزش مجازی جایگزین نمایند. اگر هدف از ارائه محتوای الکترونیکی ارائه یک یا چند بخش آموزشی باشد در این صورت به محتوای تولید شده یک محتوای آموزشی نیز می گویند.

یک محتوای الکترونیکی آموزشی در ابتدا باید یک الگوی طراحی خوب داشته باشد، که البته در اینجا منظور از طراحی، نقش و رنگ نیست ، بلکه مراحل ساخت مد نظر است و باید طوری طی شوند که ما را به هدف برساند.

دومین ویژگی یک محتوای الکترونیکی خوب رساندن ما به هدف مورد نظر است.

تاکنون موضوعات مختلفی درباره آموزش مجازی و تعریف مفهومی آموزش الکترونیکی شنیده باشید اما قطعا مزایای آموزش مجازی و ارزش افزوده حاصل از بکارگیری نرم افزار برگزاری کلاس آنلاین ، بیش از هر موضوع دیگری برای علاقمندان به صنعت آموزش جذابیت دارد. یک سایت lms مناسب به شما کمک می کند سیستم مدیریت آموزشlms را به صورت موثر و با هزینه مناسب به کار گیرید.

یکی از گزینه ها برای بهینه شدن سامانه های آموزش آنلاین، استفاده از روش های بهینه در تولید محتوای الکترونیکی می باشد زیرا با توجه به آنلاین بودن کلیه فعالیت های سامانه های مدیریت آموزشی آنلاین ( LMS ) ، مدیران اینگونه سامانه ها می بایست با توجه به تعداد مخاطبین و حجم محتوای مورد نیاز پهنای باند و ظرفیت مناسب را برای میزبانی اطلاعات پیش بینی کنند. که عموما به دلیل عدم آموزش کافی کاربران این حوزه به چالش جدی برای مدیران تبدیل می شود.

برخی دلایل به وجود آمدن مشکلات در حوزه میزبانی LMS به شرح ذیل است:

۱- عدم مدیریت حجم محتوا از سوی کاربران و فراگیران سامانه های آموزشی، به طور مثال ارسال عکس ، فیلم و صوت با کیفیت بالا بدون بهینه سازی مناسب برای انتقال از طریق اینترنت

۲- ارسال محتوای آموزشی و تمرینی از سوی اساتید بدون در نظر گرفتن اصول تولید محتوای الکترونیکی و عدم مدیریت حجم و فرمت فایل ها

به اعتقاد نگارنده این مطلب نباید در تولید محتوا خود را در قالب مشخصی قرار داد و باید متناسب با وضعیت و زیر ساخت های موجود بهینه ترین نوع محتوا را تولید نمود.

سامانه های آموزش آنلاین (LMS) دارای امکانات بسیار خوبی در زمینه تولید محتوا می باشند که با توجه به شرایط مختلف سیستم های آموزشی توسعه داده شده اند که این امکانات هم در بخش تولید محتوا و هم در بخش آزمون و تکلیف به راحتی قابل استفاده می باشد و در این بین کاربرانفقط می بایست از خلاقیت خود در تولید محتوای بهینه بهره ببرند.

متاسفانه نبود آموزش های مناسب در این حوزه باعث شده که افراد معمولا بی تفاوت از کنار این امکانات بگذرند و تنها از LMS  به عنوان یک رابط بهره ببرند و محتواهای خود را تنها در قالب عکس و فیلم و یا فایل های پرحجم منتقل کنند.

در ادامه با اصول تولید محتوای الکترونیکی و آموزشی بیشتر آشنا خواهیم شد.

شبکه‌های اجتماعی – تاریخچه و منشأ پیدایش

شبکه‌های اجتماعی نوعی از رسانه‌های اجتماعی هستند که برای کارهای تعاملی، آموزشی، اطلاع‌رسانی استفاده می‌شوند. این شبکه‌ها در اشکالی مختلفی از جمله بلاگ‌ها، انجمن‌ها، پادکست، اشتراک تصویر، علامت‌گذاری اجتماعی، ویدئو و … عرضه می‌شوند.

تعریف

امروزه شبکه‌های اجتماعی به کاربران این امکان را می‌دهند که پروفایل بسازند، عکس‌ها و ویدیوها را آپلود کنند و با دوستان و خانواده ارتباط برقرار کنند. شبکه های اجتماعی ابزاری برای پیوستن به گروه‌ها، اطلاع از آخرین اخبار و رویدادها، انجام بازی، چت و به اشتراک گذاری موسیقی و ویدئو است. برترین شبکه های اجتماعی امروزی عبارتند از: MySpace، Facebook و Twitter.

تاریخچه

در طول تاریخ، مردم راه های مختلفی برای برقراری ارتباط پیدا کردند: از طریق پست، کبوتر، تلگراف، سیگنال های نور و تلفن. دریافت پاسخ چند صد سال پیش به معنای انتظار برای ماه‌ها یا یک سال بود. خوشبختانه انسان‌ها هرگز از جستجوی روشی سریعتر برای برقراری ارتباط دست نکشیدند تا اینکه قرن بیستم اینترنت را به ارمغان آورد.

شبکه های اجتماعی یک روز در سال 1971، زمانی که اولین ایمیل ارسال شد، متولد شد. دو کامپیوتر درست کنار هم بودند و در این پیام آمده بود “qwertyuiop”.

در سال 1978، سیستم BBS یا تابلوی اعلانات ایجاد شد. BBS روی رایانه‌های شخصی میزبانی می‌شود، جایی که کاربران باید از طریق مودم رایانه میزبان تماس بگیرند و داده‌ها را از طریق خطوط تلفن به سایر کاربران مبادله کنند. BBS اولین سیستمی بود که به کاربران اجازه می‌داد از طریق اینترنت با یکدیگر تعامل داشته باشند. کند بود، اما شروع خوبی بود و فقط یک کاربر می‌توانست در هر بار وارد شود.

در اواخر همان سال، اولین مرورگرهای وب با استفاده از Usenet، به عنوان اولین تابلوی اعلانات آنلاین آن زمان، توزیع شدند. یوزنت توسط جیم الیس و تام تراسکات ایجاد شد، جایی که کاربران اخبار، مقالات و پست‌های خنده دار را ارسال می‌کردند. برخلاف BBS و انجمن‌ها، Usenet یک «سرور مرکزی» نداشت. این مفهوم به زودی الهام بخش ویژگی “گروه‌ها” شد که امروزه به این نام می‌شناسیم. مانند Yahoo! ، گوگل و گروه‌های فیس‌بوک. اولین نسخه پیام‌رسانی فوری حدود سال 1988 بوجود آمد که IRC یا Internet Relay Chat نام داشت. IRC در آن زمان مبتنی بر یونیکس بود و فقط برای چند نفر منحصر به فرد بود. IRC برای ارتباطات و همچنین به اشتراک‌گذاری لینک و فایل استفاده می‌شد. به زودی اولین نسخه از مرورگرهای وب از طریق Usenet توزیع شد.

در سال 1994 اولین شبکه اجتماعی به نام Geocities ایجاد شد. Geocities به کاربران اجازه می‌داد تا وب‌سایت‌های خود را ایجاد و سفارشی کنند و آنها را بر اساس محتوای سایت در «شهرهای» مختلف گروه‌بندی کنند. سال بعد، TheGlobe.com به صورت عمومی راه‌اندازی شد و به کاربران این امکان را داد که با افرادی که سرگرمی‌ها و علایق مشابهی دارند تعامل داشته باشند و محتوای خود را منتشر کنند.

چند سال بعد، AOL Instant Messenger و SixDegrees.com در سال 1997 راه‌اندازی شدند. پیام‌رسانی فوری متولد شد و به کاربران آزادی گفت‌وگو با دوستان و ایجاد نمایه را داد. AOL احتمالاً پیشرو واقعی سایت‌های شبکه اجتماعی امروزی بود. نمایه‌های اعضا به کاربران خود اجازه می‌داد تا بیوگرافی بنویسند و جزئیات مربوط به خود را به اشتراک بگذارند. نمایه‌ها قابل جستجو بودند تا افراد بتوانند نمایه شما را جستجو کنند. این نوآورانه‌ترین ویژگی در آن زمان بود.

سایت‌های دیگر نیز از همین روش پیروی کردند و سایت‌های شبکه اجتماعی مانند Classmates، Friendzy، Hi-5 را ایجاد کردند. بسیاری از آنها سایت های دوستیابی بودند، در حالی که برخی از آنها بیشتر به صورت تخصصی فعالیت می کردند. به عنوان مثال، Classmates به کاربران اجازه می‌داد تا با همکلاسی‌های قدیمی و دوستان دوباره ارتباط برقرار کنند. این ایده فوراً مورد توجه قرار گرفت و امروزه Classmates هنوز حدود 40,000,000 کاربر ثبت شده دارد.

SixDegrees.com یکی از اولین سایت های شبکه اجتماعی است، اما موفقیت مشابهی کسب نکرد. این ایده مبتنی بر این نظریه است که افراد با شش واسطه دوباره به خود برمی‌گردند. همچنین به کاربران این امکان را می داد که پروفایل ایجاد کنند، گروه بسازند، جستجو کنند و دوستان را دعوت کنند. با این حال، آنها اعضا را تشویق کردند تا افراد بیشتری را به سایت دعوت کنند و اعضای بسیار زیادی را نیز جمع کردند. بسیاری از مردم شکایت داشتند که دعوت نامه‌های عضویت هرزنامه بوده و وب سایت آنها را پر از آشغال می‌کند. در سال 2001 به قیمت 125 میلیون دلار فروخته شد اما یک سال بعد به طور کامل تعطیل شد.

سایر سایت‌های تخصصی، AsianAvenue هستند که در سال 1997 تأسیس شد. تا سال 1999، BlackPlanet و در سال 2000، MiGente.com برای سرورهای اسپانیایی تأسیس شد. در اواسط دهه 1990، یاهو تاسیس شد و آمازون شروع به فروش کتاب کرده بود. هر خانواده یک کامپیوتر شخصی می‌گرفت. شبکه جهانی وب هیچ نشانه‌ای از کاهش سرعت نشان نداد.

با ورود به قرن بیست و یکم، دقیقاً در سال 2002، Friendster برای اولین بار با یک هدف ظاهری راه اندازی شد: ملاقات با افراد جدید از حلقه های مختلف دوستان. اعتماد بیشتری را بین کاربران ایجاد کرد زیرا آنها از طریق دوستان خود شناخته می‌شدند. Friendster ثابت کرد که فرمولش بسیار موفق است و در ماه های اول ظهور خود به سه میلیون کاربر رسید.

یک سال بعد، در سال 2003، شبکه اجتماعی My Space جایگاه جدیدی در شبکه‌های اجتماعی را رقم زد. این شبکه اجتماعی جدید تعاملی‌تر از شبکه‌هایی بود که تا به حال ایجاد شده بود. در MySpace می‌توانید از پروفایل‌های شخصی گرفته تا خدمات میزبانی برای عکس‌ها، نظرات یا دنبال‌کنندگان را مدیریت کنید، که همگی در ابتدا به شدت بر روی گروه‌های موسیقی متمرکز بودند.

My Space عمدتاً در ایالات متحده گسترش یافت، اما در کشورهای دیگر، سرویس‌های دیگر نیز با موفقیت زیادی ظاهر شدند، مانند Orkut، یکی از اولین تلاش‌های شبکه اجتماعی که گوگل در برزیل ایجاد کرد،  Hyves در هلند یا Mixi در ژاپن.

ظهور شبکه های اجتماعی مانند لینکدین یا فلیکر و فضاهایی مانند دیگ، وردپرس یا یوتیوب، زلزله ای را در اینترنت پیش بینی می‌کرد که تا آن زمان شناخته شده بود.

در سال 2004 فیس بوک یکی از گسترده‌ترین شبکه‌های اجتماعی کنونی ایجاد شد. طولی نکشید که این شبکه اجتماعی جدید بر My Space به عنوان پیشرو در مورد بازدیدکنندگان ماهانه غلبه کرد. موفقیت آن به حدی بود که My Space مجبور شد استراتژی خود را تغییر دهد و در نهایت یک طراحی جدید ایجاد کرد و خود را به عنوان یک پلت فرم سرگرمی و نه یک شبکه اجتماعی معرفی کرد.

فیس بوک که توسط مارک زاکربرگ ایجاد شد، در ابتدا با هدف ایجاد ارتباط بین دانشجویان دانشگاه هاروارد ایجاد شد. در واقع، بیش از نیمی از دانشجویان این دانشگاه در اولین ماه شروع به کار آن، مشترک شدند. در سال اول راه‌اندازی فیس بوک در حدود 500 دانشگاه آمریکایی با بیش از 2 میلیون کاربر داشت.

در سال 2006 فیسبوک تبدیل به یک سرویس برای عموم شد که تاریخ شبکه های اجتماعی را به طور اساسی تغییر داد. شرکت‌ها همچنین فرصت بزرگی را که این سرویس جدید برای تبلیغات و نزدیک شدن به مخاطبان خود ارائه می‌دهد، دیدند.

در حال حاضر این شبکه اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین شبکه های اجتماعی شناخته می شود.
         

دو سال بعد، در سال 2006، توییتر متولد شد. Odeo، ماجراجویی تجاری که سازندگان بلاگر پس از خرید خود توسط Google در آن دست به کار شده بودند. جک دورسی، ایوان ویلیامز و بیز استون ابزاری را ایجاد کردند که به عنوان یک سیستم پیام‌رسانی داخلی برای ارائه اخبار متولد شد، اما نحوه تماشای تلویزیون یا حتی مدیریت انقلاب ها را تغییر داد.

محدودیت‌های ۱۴۰ کاراکتری توئیتر برای افرادی که SMS  را استفاده می‌کردند ایده شبکه میکروبلاگینگ را ایجاد کرد. امروز هیچ رویدادی در سطح جهانی وجود ندارد که توییت نشده باشد.